Tanzφολ. Θέλεις να μας “συστήσεις ” στην ομάδα?
Αρχικά το όνομά μας έχει να κάνει με το γερμανικό θέμα Tanz που σημαίνει χορός και με το φολ, γραμμένο με Ελληνικούς χαρακτήρες ως ένα ηχητικό εύρημα που μαζί με το tanz θυμίζει καταρράχτη χορού ή πτώση σωρηδόν χορού.
Επιλέξαμε ελληνικούς χαρακτήρες ώστε αν βρεθούμε σε κάποιο διεθνές φεστιβάλ στο εξωτερικό να υπάρχουν ως αναγνωριστικό μας. Η ομάδα ιδρύθηκε το Σεπτέμβρη του 2018 με αφορμή την παρουσίαση της χορογραφίας “Turbulences”.
Ξεκίνησα αυτό το κομμάτι ως project για solo στα πλαίσια των σπουδών μας στην επαγγελματική και λειτούργησε ως ευκαιρία για να δουλέψουμε μαζί με τα κορίτσια και να το αναπροσαρμόσω για πολλά άτομα.
Το χορέψαμε στο Thessaloniki Sputnik Festival (Σεπτέμβρης 2018), την Παγκόσμια Ημέρα Μπαλέτου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (Οκτώβρης 2018), στην Λογοτεχνική Σκηνή #8 (Δεκέμβρης 2019) και στο Pocket Dance Festival (Σεπτέμβρης 2019). Παράλληλα υπήρχε κ άλλη δράση της ομάδας, όπως το άνοιγμα διεθνούς έκθεσης κοσμήματος στη MOKUME (Απρίλιος 2019) με θέμα το νερό σε χορογραφία με την ίδια θεματολογία και η συμμετοχή στη φιλανθρωπική συναυλία – αφιέρωμα Concerto Cinema (Μάιος 2019).Η ομάδα μας απαρτίζεται κατά βάση από εφτά άτομα (Μιχαέλα Βάσιου, Μαρίζα Καραθύμιου, Ειρήνη Κυζίρογλου, Αλεξία Μαϊκίδου-Πουτρίνο, Άννα Σιτσανλή, Ξανθούλα Μωυσίδου και Χρυστέλλα Παπαδοπούλου) αλλά αυτό είναι ρευστό ανάλογα με την παραγωγή που δουλεύουμε.
Τώρα καλοκαιριάτικα τι δουλεύατε / δουλεύετε?
Είναι λίγο μπερδεμένη υπόθεση με το μπέρδεμα να ξεκινάει λίγους μήνες πριν. Η καραντίνα μας βρήκε ενόψει προετοιμασίας και αναδιαμόρφωσης για παρουσίαση ενός project που ξεκίνησα στο χορογραφικό πρόγραμμα Redance του Κωνσταντίνου Γεράρδου στο οποίο συμμετείχα τη φετινή χρονιά. Η όλη φάση με τις απαγορεύσεις μας βρήκε ακριβώς τη στιγμή που είχαμε αρχίσει τις συναντήσεις γι’ αυτό, οπότε το παγώσαμε. Την απόσταση εν μέσω εγκλεισμού μειώσαμε με το να προσπαθούμε όσο μπορούμε, έστω κ από μακριά, να χορεύουμε, να μένουμε ζεστές, ενεργές και ενωμένες. Κι έτσι, όπως έκαναν αρκετοί χορευτές και ομάδες, δημιουργήσαμε ένα εμψυχωτικό χορευτικό βίντεο, ένα μήνυμα αισιοδοξίας: να κρατηθεί η τέχνη ζωντανή.
Το καλοκαίρι είναι πάντα μια περίεργη περίοδος αλλά ήδη έχουμε κάνει κάποιες συναντήσεις συζητώντας για νέο έργο σε εξωτερικό χώρο, αφού μόνο αυτή η λύση μας δίνεται πια, και συζητάμε την πιθανότητα να έχουμε την χαρά να καλωσορίσουμε νέο κόσμο στην ομάδα μας. H δημιουργία τόσο στη real life όσο και τη Multimedia μορφή της, κυρίως το να δημιουργούμε ευκαιρίες να χορεύουμε είναι ο σημαντικότερος συνδετικός μας κρίκος με τα μέλη της ομάδας. Αυτό είναι που μας ένωσε εξαρχής. Η κατεύθυνσή μας οπότε προς το παρόν είναι οι ανοιχτοί χώροι που διατίθενται από τον Δήμο Θεσσαλονίκης ή τη φύση.
Τώρα, σε περίπτωση δεύτερου lockdown θα δούμε τι ηλεκτρονικές επιλογές έχουμε. Ακόμα και υπό τόσο αντίξοες συνθήκες, πρέπει να βρίσκουμε τρόπους να διατηρούμε ζωντανή και ενεργή την τέχνη. Επιβάλλεται να είμαστε ενωμένοι οι καλλιτέχνες.
Προφανώς υπάρχουν διαφορετικά κίνητρα και σκέψεις αλλά μόνος σου δεν μπορείς να αλλάξεις την ροή των γεγονότων. Άλλωστε αυτό είναι που μας πάει μπροστά και ως ανθρώπους. Στην περίπτωση της τέχνης ειδικότερα είναι πιο «δύσκολη»
η ενότητα γιατί κυρίως μιλάμε για συνύπαρξη. Στο ευρύ φάσμα των καλλιτεχνών μιλάμε για ανθρώπους άλλων προδιαγραφών , εμπειριών , διεκδικήσεων, πεποιθήσεων. Μιλάμε για την απόλυτη διαφορετικότητα και την αρμονική συνύπαρξη. Πιστεύω όμως ότι σε κάποια πράγματα που μας αφορούν συνολικά, καλό είναι να δίνουμε όλοι το παρών.
Τα έργα σας πως προκύπτουν?
Μέσα στην ομάδα γίνεται “χαμός” από ιδέες -μικρές και μεγάλες- και έπειτα ανάλογα με το πόσα και ποια μέλη είναι διαθέσιμα προχωράμε. Πάντως μέσα στα σχέδια για τη νέα χρονιά είναι η ταυτόχρονη προώθηση δύο έργων.
Γενικά προσπαθούμε μέσα την ομάδα να λειτουργούμε δημοκρατικά και με καλή διάθεση, οπότε δημιουργείται ο χώρος σε όποιον έχει μία ιδέα που θέλει να υλοποιήσει να την προωθήσει και σε ότι αφορά τη διαθεσιμότητα κοιτάμε τα προγράμματά μας και προχωράμε. Συνήθως το πρόβλημα είναι ο χρόνος καθώς δεν βιοποριζόμαστε από αυτό και πρέπει να μοιράζουμε τον χρόνο μας ανάλογα.
Δραστηριοποιήστε σε μία πόλη με πολύ μεγάλο πληθυσμό. ( 1.500.000) Και όμως όσον αφορά στον χορό δεν κινούνται τα πράγματα. Αυτό δεν είναι οξύμωρο ?
Αυτή η πόλη όσο και να την αγαπάμε, σε δυσκολεύει από παντού. Από τις άδειες και τους κανονισμούς μέχρι την έλλειψη χρημάτων υπάρχει ένας ωκεανός δυσκολιών που αποθαρρύνει ένα νέο καλλιτέχνη. Μπαίνεις σε μια διαδικασία να ξεψαχνίσεις την κάθε αποδοτική λεπτομέρεια για να επιλέξεις το που και πώς θα παρουσιάσεις ένα έργο και όχι να απευθυνθείς απευθείας εκεί που θα σου άρεσε , να πετύχεις καλές ευκαιρίες και όσο γίνεται πιο ευνοϊκές συνθήκες ασχέτως του ίδιου του έργου για να το αναδείξεις αλλιώς θα απορριφθείς πριν καν ξεκινήσεις . Δυστυχώς ή ευτυχώς ο θεατής δε σηκώνεται εύκολα από την καρέκλα του για να πάει σε μία παράσταση είτε χορού είτε θεάτρου και αυτό το διαπιστώνω κυρίως ως θεατής. Το να καταφέρεις δε να προσελκύσεις ανθρώπους που δεν ασχολούνται με τον χορό να γίνουν θεατές στην παράστασή σου είναι μεγάλη υπόθεση.
Μέχρι τώρα είχαμε την τύχη οι παρουσιάσεις μας να προκύπτουν από προσκλήσεις ή απευθείας ανάθεση εργασίας, να μας έχει ζητηθεί να προβληθεί η δουλειά μας από κάπου ή να γίνει δεκτή η αίτησή μας σε κάποια φεστιβάλ. Ακόμη δεν έχουμε κάνει αυτόνομα μία παραγωγή με ό,τι συνεπάγεται αυτό.
Πάντως πιστεύω ότι πλέων το άλφα και το ωμέγα είναι η διαφήμιση και η προώθηση σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Χρειάζεται όμως η μαεστρία ταυτόχρονα να διατηρείται το στοιχείο της έκπληξης. Να ιντριγκάρεις μέσο ένος teaser ή trailer αλλά να κρατήσεις και υλικό που θα εκπλήξει ευχάριστα. Αυτό σίγουρα έχει να κάνει τόσο με το πώς χειρίζεσαι τα μέσα όσο και με το επίπεδο μιας παράστασης, πόσο άρτια είναι συνολικά.
Όσον αφορά στην κατανόηση ενός έργου ο ρόλος του χορού δεν είναι να γίνει περιγραφικός . Ο θεατής, σε οποιαδήποτε παραστατική τέχνη, αν δεν “καταλαβαίνει τίποτα”, ουσιαστικά αν δεν εκλαμβάνει τίποτα αισθάνεται ανόητος και αυτό είναι απαγορευτικό. Ένας σκηνοθέτης ή χορογράφος που δεν επιθυμεί να επικοινωνεί σε πρώτο επίπεδο θα πρέπει να βρει τον τρόπο να μεταδώσει αυτό που πρέπει να μεταδοθεί, είναι κομμάτι της δουλειάς του. Το κατά πόσο ό,τι συμβαίνει επί σκηνής είχε λόγο να συμβεί ή αν υπάρχουν απαντήσεις σε όλες τις ερωτήσεις θα καθορίσει αναπόφευκτα το αποτέλεσμα, ο θεατής καταλαβαίνει τα πάντα. Στην περίπτωση που «δεν καταλαβαίνει», που «δεν νιώθει» είναι γιατί υπάρχει κενό απ’ το δημιουργό. Αυτό είναι de jure και de facto.
Σαν ομάδα τι μήνυμα θα θέλατε να περάσετε?
Ο χορός θα συνεχίσει να υπάρχει πάση θυσία, με εμάς ή χωρίς εμάς, δεν είναι αυτό που έχει σημασία. Να μην χανόμαστε στα καθημερινά μας. Τουλάχιστον οι άνθρωποι που επέλεξαν να τον υπηρετούν, οφείλουν να αγωνίζονται για την εξέλιξή του και να διατηρούν ζωντανή τη φλόγα του. Ας είμαστε ενεργοί και ενωμένοι και να θυμόμαστε ότι επιλέξαμε να υπηρετούμε μία «δύσκολη» τέχνη που απαιτεί αφοσίωση .
