Arc for Dance Festival

Ο χορός είναι ένας τρόπος να έχεις και να αφήνεις έναν τόπο, ένας τρόπος δηλαδή να βρίσκει κανείς το σημείο στο οποίο ταιριάζει μια δεδομένη χρονική στιγμή και να προχωρά.
Ακόμη περισσότερο, ο χορός μάς επιτρέπει να φανταστούμε το πώς «ο τρομακτικός πόθος του ανήκειν» μπορεί να συναντά τους συμβολικούς και πραγματικούς τόπους του χωρίς να δεσμεύεται από αυτούς. Χωρίς να αποκλείει δηλαδή την ελεύθερη κίνηση, την αλλαγή ταυτοτήτων, τις αλλόκοτες συνάφειες, τη γνώση όλων των «κοινών», την εξύφανση νέων σεναρίων, την πλοκή συγκυριών, την παρουσία του περιττού, τον σεβασμό του διαφορετικού.
Έτσι ο χορός γίνεται αντιληπτός ως η δυναμική συναρμογή των σωμάτων στην άτακτη ροή των σχέσεων του κόσμου.

Όλα τα χορευτικά έργα στο φετινό ARC15 συναντώνται στον εξαιρετικό τόπο όπου το «ανήκειν» σημαίνει την επιλογή ελεύθερης, ισότιμης συμπόρευσης, και εστιάζουν σε εκδοχές της περίπλοκης αυτής συνθήκης: στη λοξοδρόμηση, το γίγνεσθαι από κοινού, την ατίθαση αγάπη, τις εμπρηστικές εναντιώσεις και επακόλουθες συμφιλιώσεις, την ποιητική της ατέλειας και της αστάθειας, τον συντονισμό με ξένους ήχους, τα μοτίβα της φυγοδικίας, το «μουρμούρισμα» –τους οργανικούς συσχετισμούς των πουλιών στο πέταγμά τους–, την ξαφνική αιώρηση, τη δραστική αμφισβήτηση της επικράτειας, την αποτροπή του φόβου.

Με 7 πρωτότυπα χορευτικά έργα –3 στην παγκόσμια πρεμιέρα τους και 4 σε πρώτη παρουσίασή τους στην Αθήνα – ο πυρήνας του ARC15 καταπιάνεται με το αρχέγονο ερώτημα του ανήκειν – ένα ερώτημα που επανέρχεται ενισχυμένο μετά την πανδημία, μέσα σε μια ριζικά τροποποιημένη κοινωνικοπολιτιστική πραγματικότητα.
To ARC15 προτείνει μια αντίληψη του ανήκειν που επιτρέπει στα πράγματα/πρόσωπα να «βρίσκουν κάθε φορά τη θέση τους» (fall-into-place) με έναν τρόπο φυσικό, οργανικό, να «καταλαμβάνουν» και να «αφήνουν» έναν τόπο, να είναι κάποιοι–κάπου–κάποτε χωρίς αυτό να τα δεσμεύει περιοριστικά.

arc Hood