Η Εύη Οικονόμου είναι από τους λίγους Έλληνες καλλιτέχνες που βιοπορίζει από την τέχνη του χορού.Εργάζεται και ζει στο εξωτερικό οπότε την “βρήκαμε” στα social media και είχαμε την χαρά να μας απαντήσει σε μερικές ερωτήσεις.
Βλέπω από τη σελίδα στο facebook γνωστες ομάδες χορου παγκόσμιας κλίμακας και σπουδές σε λυρική. Θες να μου πεις εν συντομία τις πιο σημαντικές “στάσεις” σου στο χορό?
Αρχικά, όταν ήμουν 17 χρονών, είχα την ευκαιρία να διδαχθώ την τέχνη του χορού σε μια από τις καλύτερες σχολές χορού στην Λευκωσία της Κύπρου , “Motion Art Studio” όπου με εισήγαγαν με τον καλύτερο τρόπο στο χώρο της τέχνης αυτής. Στη συνέχεια, σε ηλικία 18 χρονών έδωσα εισαγωγικές εξετάσεις για τη Σχολή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, όπου και θεωρώ ότι πέρασα από τύχη, αλλά όχι ότι έμεινα από τύχη, αφού ήμουν πρώτη επιλαχούσα και όταν μια κοπέλα αποχώρησε αμέσως, ξεκίνησα να σπουδάζω. Κατά τη διάρκεια της τριετούς φοίτησής μου, μου επιλέχτηκα να συμμετέχω σε κάποιες παραγωγές όπως “the cunning Fox” του Stewart Hops και “Cinderella” του Renato Janella. Έπειτα, όντας στο τρίτο έτος επιλέχτηκα για να συμμετέχω με την ομάδα της λυρικής σκηνής στο έργο του Αντώνη Φονιαδάκη “LINKS” , έργο το οποίο είχαμε την τιμή να παρουσιάσουμε και στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Κατόπιν , κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στην Ελλάδα και έχοντας αποφοιτήσει, συμμετείχα σε παραστάσεις της Urban Dance Society της Χριστιάννας Σκιαδά και σε μικρά κατά καιρούς Project, καθώς και σε συνεργασία με τον Κωνσταντίνο Ρίγο σε κάτι εμπορικό αλλά ενδιαφέρον. Έκανα audition στο εξωτερικό και έζησα στην Κροατία στην Uragan D.C. για ένα περίπου οκτάμηνο, μικρή ομάδα , αλλά δεν μπορείς να ξεκινήσεις αμέσως από τα μεγάλα. Στη συνέχεια έκανα audition στο Άμστερνταμ για το πρόγραμμα σπουδών Kibbutz Contempporary Dance Company, αλλά μη έχοντας τα χρήματα, πήρα υποτροφία από την Κυπριακή Αρχιεπισκοπή και έτσι παρέμεινα στην ομάδα αυτή για 7 μήνες. Κατά τη διάρκεια παραμονής μου στο Ισραήλ επιλέχτηκα να συμμετέχω σε παραγωγές με ρεπερτόρια της ομάδας αυτής όπως και σε παραστάσεις του Festival – Workshop Gaaton, γεγονός που μου άνοιξε πολλές πόρτες και ευκαιρίες.
Δουλεύεις στο εξωτερικό ως χορεύτρια. Είναι επιλογή αυτό ή ανάγκη? Στην Ελλάδα τελικά ένας επαγγελματίας χορευτής τι μπορεί να κάνει?είναι έστω πιθανός ο βιοπορισμός?
Νομίζω είναι κάπου στη μέση. Αφενός, επέλεξα αυτόν τον τρόπο ζωής στο εξωτερικό γιατί ήθελα να μάθω καινούρια πράγματα και ανθρώπους , να βιώσω νέες εμπειρίες, να ταξιδέψω και να εξελιχθώ, τόσο ως άνθρωπος σε προσωπικό επίπεδο, όσο και ως καλλιτέχνης. Αφετέρου, αναγκάστηκα να δουλέψω έξω βάσει των προσωπικών μου προσδοκιών. Εν ολίγοις, η χώρα μου στον κλάδο μου δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις προσωπικές μου προσδοκίες και αναγκάζομαι να δουλέψω στο εξωτερικό. Ένας επαγγελματίας χορευτής στην Ελλάδα έχει περιορισμένες δυνατότητες. Αυτό γιατί, υπάρχει περιορισμένος αριθμός χορευτικών επαγγελματικών ομάδων. Η Ελλάδα θεωρώ ότι βγάζει πάρα πολύ καλούς χορευτές και μακάρι να μπορούσαν να απορροφηθούν. Έτσι , για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η μόνη τους επιλογή αν δεν εργαστούν σε κάποια ομάδα επαγγελματική είναι η συμμετοχή τους σε παροδικά projects, εκ των περισσοτέρων, η αμοιβή είναι μηδαμινή. Ο βιοπορισμός ενός επαγγελματία χορευτή είναι πιστεύω εφικτός , αλλά μέσα από διδασκαλίες. Το θέμα είναι ότι δε θα χορεύουμε για πάντα.
Μας αρέσει να γκρινιάζουμε για παράγκες κονέ κτλ. Έξω είναι όντως διαφορετικά? Λειτουργούν πιο αξιοκρατικά ή απλά δεν τα βλέπουμε από εδώ που είμαστε?
Μέσα από την προσωπική μου εμπειρία, αυτό που βίωσα είναι πως πάλι δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτοι πάνω στον τομέα “κονέ”. Είδα στο εξωτερικό πως όσο πιο παγκόσμιας κλίμακας γνωστή είναι η ομάδα τόσο πιο αξιοκρατικά λειτουργεί, γιατί αυτό που την κάνει μοναδική είναι το γεγονός ότι επιλέγει χορευτές που πέρα από άρτια τεχνική έχουν αυτό το κάτι διαφορετικό που καλλιεργεί την τέχνη. Κάτι το οποίο η Ελλάδα νομίζω σκοτώνει αφού συχνά απορρίπτει την όποια ανατρεπτική ή διαφορετική επιρροή. Τα “κονέ” χωρίς να θέλω να είμαι απόλυτη, θεωρώ πως δεν υπάρχουν τόσο στο εξωτερικό, για δύο λόγους που νομίζω πως εντοπίζω. Πρώτον, στο εξωτερικό, από την πιο μικρή ως τη μεγαλύτερη ομάδα οι χορευτές ανακυκλώνονται. Τα συμβόλαια διαρκούν λιγότερο και έτσι στην ομάδα δεν δημιουργείται χρόνια δικτύωση, το λεγόμενο “κύκλωμα κονέ”. Στην χώρα μου, ακριβώς επειδή είναι δύσκολο να είσαι καλλιτέχνης και επαγγελματίας χορευτής, επιδιώκεται ένα “comfort zone”, έχω τα “κονέ” μου και ανήκω στο κύκλωμα αυτό. Δεύτερον, στην Ελλάδα εξαιτίας της έλλειψης απορροφητικότητας των χορευτών, οι δουλείες είναι λίγες και έτσι επιλέγονται κατά κάποιο τρόπο άτομα που ανήκουν στο κύκλωμα αυτό και η κατάσταση χειροτερεύει όσο περνάει ο καιρός, και εντείνεται η ανεργία.
Πως συνδυάζεται μία καριέρα με πολλά πήγαινε έλα σε διάφορα μέρη του κόσμου με προσωπική ζωή? Γίνεται η επιλέγεις το ένα εις βάρος του άλλου?
Οι επιλογές στη ζωή μας γίνονται , θεωρώ, βάσει των συνθηκών και των ανθρώπων που τις περιβάλλουν. Προσωπικά είμαι σε μία περίοδο της ζωής μου που το να κάνω πράγματα για μένα και να πραγματοποιήσω τους στόχους μου είναι πρωταρχικό μου στοιχείο. Αν δεν τα κάνω τώρα που είμαι νέα δεν θα τα κάνω ποτέ, γιατί όλα αυτά αποτελούν κομμάτι του εαυτού σου. Εννοείται όντας άνθρωπος έχω προσωπική ζωή και δεν χρειάζεται να επιλέξεις ή το ένα ή το άλλο. Μπορείς να το προσαρμόσεις και να ξέρεις τι ανθρώπους έχεις δίπλα σου. Τόσο οι κοντινοί μου φίλοι όσο και ο σύντροφός μου είναι δίπλα μου σε αυτό , μιας και είναι χορευτές. Κάτι το οποίο δεν αποτελεί εσκεμμένη επιλογή , αλλά νομίζω μόνο αυτοί μπορούν να κατανοήσουν την τρέλα που κουβαλάω και να συνδυάζουμε μαζί μια ζωή με τόσες αλλαγές. Αρκεί να ξέρεις τι θες και να βρεις τους ανθρώπους με τους οποίους μπορείς να πορευτείς.
Που θα βρίσκεσαι την περίοδο 2018-2019 και σε τι παραστάσεις θα συμμετέχεις?
Η περίοδος 18- 19, όπως και κάθε περίοδος στη ζωή μου έτσι και αυτή είναι απρόβλεπτη και μη καθορισμένη. Σκοπεύω να γυρίσω για ένα μικρό χρονικό διάστημα Ελλάδα και στη συνέχεια θα μετακομίσω στη Γερμανία κυνηγώντας ομάδες, ευκαιρίες και κάνοντας audition . Είναι μια χώρα με πολλές ευκαιρίες στο χορό και έντονη απορρόφηση. Έχει αρκετές ομάδες που καλλιεργούν το στοιχείο physical theater σε ανεπτυγμένο επίπεδο , κάτι με το οποίο θα ήθελα να πειραματιστώ. Τον Απρίλιο , αν όλα πάνε καλά με τα χαρτιά μου θα βρίσκομαι στο Τελ Αβίβ για παραστάσεις με την χορογράφο Yael Orni. Είμαι θετική και θα κάνω ότι καλύτερο μπορώ όπως πάντα.
Κλείνοντας θα ήθελα να πω σε όποιον ακούει εκεί έξω και χορεύει , να μη σταματήσει να χορεύει, όσο δύσκολες και αν είναι οι συγκυρίες, γιατί στην τελική αυτό θα σε κρατήσει ζωντανό. Να μη φοβάται να είναι ο εαυτός του και να μη χάνει τη ταυτότητά του για χάρη του συστήματος, αλλά να επενδύει σε αυτόν. Πολλοί άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι γιατί κάτι λείπει από τη ζωή τους. Αν το έχεις βρει just go for it, και ζήσε τη ζωή που θες. Τίποτα δεν είναι εύκολο αλλά αξίζει να κυνηγάς τα όνειρά σου.
