1. Αν δεν κάνω λάθος ξεκίνησατε σαν αθλήτρια της ρυθμικής ή ενόργανης γυμναστικής. Σε ποια ηλικία αποφάσισατε να ασχοληθείτε με αυτή τη γυμναστική και τι ήταν αυτό που σας τράβηξε σε αυτό τον χώρο;
Ξεκίνησα σαν αθλήτρια της ρυθμικής γυμναστικής στα 8 μου χρόνια. Το ερέθισμα μου για να ξεκινήσω θα σας φανεί αστείο, αλλά ήταν ένα αγόρι που είχα ερωτευτεί το οποίο έκανε ενόργανη γυμναστική και με εντυπωσίασαν τα κόλπα που έκανε με το σώμα του, και η ιδέα του πως το σώμα έχει τέτοιες απεριόριστες δυνατότητες ευκαμψίας και αλτικότητας. ¨Ετσι ξεκήνισα και γω ενόργανη γυμναστική στην αρχή αλλά οι προπονητές μου με ώθησαν να ασχοληθώ με την ρυθμική γυμναστική λόγο του ιδανικού σωματότυπου για το άθλημα, μακρείς και λεπτούς μύες.
2. Το μπαλέτο πως μπήκε στη ζωή σας;
Το μπαλέτο είναι απαραίτητο για την ρυθμική γυμναστική καθώς είναι βασισμένη πάνω σε αυτό. Για τον λόγο αυτό παράλληλα με την ρυθμική γυμναστική ξεκίνησα και μπαλέτο στην ηλικία των 13 ετών. Με κέρδισε ολοκλρωτικά όταν ανέβηκα για πρώτη φορά στην σκηνή. Αυτό το αίσθημα της σκηνής όπου όλες οι αισθήσεις σου μεγαλώνουν επί 10 και έρχεσαι σε απόλυτη ευθυγράμμιση και επαφή με το κέντρο σου και το είναι σου. Είναι πραγματικά υπέροχο.
3. Μπήκατε στην Ακαδημία των μπαλέτων Μπολσοϊ. Σε τι ηλικία;
Αμέσως μετα τις σπουδές μπαλέτου και αποφοίτησης λυκείου στην Αμερική. Ο επόμενως προορισμός μου ήταν η Μόσχα στην ηλικία των 18 ετών.
4. Η οικογένεια σας και οι δικοί σας άνθρωποι πως αντέδρασαν;
Με στήριξαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και ακόμα εξακολουθούν να το κάνουν.
5. Νιώθατε την ανάγκη να γυρίσετε πίσω ή το μπαλέτο σας έκανα να ξεχνιέστε;
¨Οχι το μπαλέτο δεν με έκανε να ξεχνιέμαι, ήταν ο λόγος εν γνώση μου για τον οποίο έμενα εκεί. Είχα πλήρη επίγνωση του που βρισκόμουν και γιατί, και απόλυτη αφοσίωση στο να κατακτήσω αυτήν την δύσκολη τέχνη του μπαλέτου, του χορού, του performer.
6. Έχω διαβάσει πως στον χώρο αυτό δίνουν τεράστια προσοχή στα κιλά των χορευτών πως το διαχειριστίκατε;
Σωστά. Το σώμα του χορευτή είναι το εργαλείο του και πρέπει να είναι δυνατό και ελαφρύ για να μπορεί να εκτελέσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την τέχνη του μπαλέτου. Για μένα δεν ήταν δύσκολο διότι μου αρέσει η υγιεινή και καθαρή διατροφή οπότε δεν νιώθω ότι στερούμαι.
7. Αναφέρετε μου μερικές από τις πιο δύσκολες στιγμές σας μακρυά από το σπίτι; υπάρχε κάποιος άνθρωπος που να βρίσκεται δίπλα σας και να σε στηρίζει;
Είμουν τόσο αφοσιωμένη σε αυτό που έκανα που δεν ένιωθα έντονα τις δυσκολίες που αντιμετώπιζα.
Η αποδοχή του ότι δεν βρισκόμουν στην Ελλάδα ήταν δύσκολη για μένα τα χρόνια που έζησα στην Ρωσία και την Ρουμανία. Επίσης θα έλεγα ότι ήταν δύσκολος ο πρώτος χρόνος που έμεινα μόνη μου στην Αμερική στα 17 μου, και παρακολουθούσα το Αμερικάνικο λύκειο και παράλληλα σπούδαζα μπαλέτο. Με δυσκόλεψε το γεγονός ότι έλειπα απο το σπίτι σχεδόν όλη μέρα και παράλληλα έπρεπε να φροντίζω τον ευατό μου και το σπίτι. Και τέλος ένιωθα αρκετές στιγμές μοναξιάς αλλα και ποιος δεν την έχει νιώσει? Σου μαθαίνει να έρχεσαι σε καλύτερη επαφή με τον εαυτό σου και να περνάς καλά με αυτόν.
Οι οικογένεια μου είναι αυτή που με στηρίζει από μακρυά.
8. Γιατί αποφάσισατε να τα αφήσετε όλα και να επιστρέψεις στην Ελλάδα;
Μένω στην Αθήνα γιατί μου αρέσει και της έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία.
Αντιθέτως θα έλεγα, η ζωή μου στην Ελλάδα με έκανε να δουλεύω με ακόμα μεγαλύτερο ζήλο και ενθουσιασμό στην προσπάθειά μου να κατακτήσω όσο το δυνατόν καλύτερα τη δύσκολη αυτήν τέχνη του χορού. Στο διάστημα αυτό παράλληλα έχει ανθίσει μέσα μου μία έντονη ανάγκη για δημιουργία.
Εξάλλου τo ποιος είσαι και το τι θέλεις να είσαι δεν ορίζεται από το ποιο σημείο του πλανήτη βρίσκεσαι αλλά το τι κάνεις εσύ ο ίδιος για αυτό.
Η λέξη ‘’επιστροφή” ακούγεται κάπως βαριά για μένα. Δεν την λαμβάνω υπόψην όταν δεν έχω θέσει κάποιο σημείο αναφοράς.
Έύχομαι στην Ιωάννα να συνεχίσει να κυνηγάει το όνειρο της και ευελπιστώ σε μια ακόμα
συνομιλία , με νέες εμπειρίες από καινούργιους προορισμούς.
-Δέσποινα Παπαδοπούλου
